OUR DREAM TRIPS

 "എന്താടാ നിനക്കൊരു വിഷമം പോലെ.." "ഏയ്.. ഒന്നൂല്ല.." "ഇല്ല, എന്തോ ഒരു പ്രശ്‌നം ഉണ്ട്. നിനക്ക് അത് എന്നോട് പറഞ്ഞൂടെ.." "നീ ഒന്ന് വെറുതെ ഇരിക്കൂ നീതു. ഒന്നുമില്ല എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ. എത്ര പറഞ്ഞാലും മനസ്സിലാകില്ല എന്ന് വച്ചാൽ." ഞാൻ ഒന്ന് പേടിച്ചൂ. ആദ്യമായാണ് അവൻ എന്നോട് ഇങ്ങനെ ദേഷ്യപെടുന്നത്. പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും പറയുവാൻ പോയില്ല. "ആ ശരി, ഇനി ഞാൻ ഒന്നും പറയുന്നില്ല. ക്ലാസ്സു തുടങ്ങുവാൻ സമയം ആയി. വാ നമുക്ക് പോകാം.." ക്ലാസ്സിൽ കയറിയിട്ടും മനസ്സിൽ മൊത്തം വിനുവായിരുന്നൂ. അവൻ ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ല.  പെട്ടെന്ന് എന്താണ് അവനു പറ്റിയത്? ഒരാഴ്ചയായി അവൻ തീരെ ഒന്നിലും ശ്രദ്ധ ഇല്ലാതെ ആയിട്ട്. ഏതായാലും പതുക്കെ കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാം. അതാണ് നല്ലത്. കഴിഞ്ഞ വർഷമാണ് ഞങ്ങൾ പരിചയപെട്ടത്, ബിരുദത്തിനു ഈ കോളേജിൽ ചേർന്നപ്പോൾ. ഒരേ ക്ലാസ്സിൽ ഒരുമിച്ചിരുന്നു ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും സൗഹൃദം എന്നതിന് അപ്പുറത്തേയ്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ ബന്ധം വളർന്നൂ. വീട്ടിൽ പറഞ്ഞപ്പോൾ രണ്ടു വീട്ടുകാർക്കും അതിൽ എതിർപ്പൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ബിരുദം കഴിഞ്ഞാൽ വിനു അച്ഛൻ്റെ വ്യാപാരം ഏറ്റെടുക്കും. പിന്ന...

 "മോളുറങ്ങിയോ.." "ഇല്ല അമ്മേ, മോൾക്ക് ഉറക്കം വരണില്ല.." "ഇന്നെന്താ എൻ്റെ കുഞ്ഞിന് പറ്റിയെ, ശരി, അമ്മ ഒരു കഥ പറഞ്ഞു തരാം. അത് കേട്ട് പൊന്നു ഉറങ്ങിക്കോ..." "ഉം.." "മോള് കണ്ണടച്ച് കഥ കേട്ടോണെ.." മനസ്സിൽ കഥകൾ ഒന്നും ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ചിന്തകളുടെ താളം തെറ്റിയിട്ടു എത്രയോ നാളുകൾ ആയി. മനസ്സ് എങ്ങും ഉറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. എല്ലാം എൻ്റെ ഭാഗ്യക്കേട്‌. എവിടെന്നോ എന്തൊക്കെയോ കടമെടുത്തു ഞാൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. "ഒരിടത്തൊരിടത്തു ഒരു രാജകുമാരി ഉണ്ടായിരുന്നൂ. അവൾ ഒരു സുന്ദരി ആയിരുന്നൂ. രാജാവിനു അവളെ വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നൂ. രാക്ഷസൻമ്മാർ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോവാതെ അവളെ രാജാവ് കാത്തൂ സൂക്ഷിച്ചൂ. ഒരിക്കൽ കാട്ടിൽ വച്ച് കണ്ട രാക്ഷസനെ രാജകുമാരൻ എന്ന് തെറ്റുദ്ധരിച്ചു അവൾ ഇഷ്ടപ്പെട്ടൂ. മന്ത്രം അറിയുന്ന രാക്ഷസൻ ആയിരുന്നൂ അത്. അച്ഛൻ പറയുന്നത് പോലും കേൾക്കുവാൻ നിൽക്കാതെ അവൾ  രാക്ഷസൻ്റെ കൂടെ പോയി. അതോടെ അവളുടെ...." "മോള് ഉറങ്ങിയോ.." അനക്കമില്ല. പാവം എൻ്റെ കുട്ടി.. അല്ലെങ്കിലും അമ്മയ്ക്ക് കഥ പറയുവാൻ അറിയില്ലല്ലോ. അല്ലെങ്കിൽ അമ്മ എപ്പോഴോ മാറിപോയില്ലേ...

 "മോളെ ആ ഉള്ളി ഒന്ന് തൊലി കളഞ്ഞു തരുമോ..?" "ശ്ശൊ.. ഈ അമ്മേടെ ഒരു കാര്യം. എന്നെകൊണ്ട് ഒന്നും വയ്യ. കൈയ്യിലെ നെയിൽ പോളിഷ് പോകും.." "ഞാൻ ഒന്നും പറയുന്നില്ല. അപ്പൻ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചൂ. ഇവിടെ ഒരാൾക്ക് ഇനിയും കുട്ടിക്കളി മാറിയിട്ടില്ല. ഇത്രയും നാൾ പഠിച്ചോട്ടെ എന്ന് കരുതി ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ഇനി അത് പറ്റില്ല. വേറെ വീട്ടിൽ ചെന്ന് കയറേണ്ടതാണ്. അവിടെ ചെന്നാൽ എന്താവുമോ എന്തോ..? വെറുതെ എന്നെ പറയിപ്പിക്കരുത്." "അതൊക്കെ അപ്പോഴല്ലേ, ഇപ്പോൾ തന്നെ ഇതൊക്കെ ചെയ്യണം എന്നുണ്ടോ. അവിടെ ചെല്ലുമ്പോൾ ഞാൻ ചെയ്‌തോളാo.?" "അവളെ വെറുതെ വിട്ടേക്കൂ ശോഭേ, പെൺകുട്ടിയല്ലേ.. കെട്ടി കേറുന്ന വീട്ടിൽ എന്തായാലും പണി എടുക്കണം. ഇവിടെ അല്ലെ അവൾക്കു ഇങ്ങനെ പെരുമാറുവാൻ പറ്റൂ. പിന്നെ ഇന്നത്തെ കാലത്തു പെൺകുട്ടികളെ ആരും അടുക്കളയിൽ തളച്ചിടുവാൻ ഒന്നും പോണില്ല. പിന്നെ ഗ്യാസും ഇൻഡക്‌ഷനും ഒക്കെ എല്ലായിടത്തും ഉണ്ട്. പോരാത്തതിന് യു ട്യൂബും. അത്യാവശ്യത്തിനു നിന്നെ ഫോണിലും വിളിക്കാമല്ലോ.." അമ്മമ്മയാണ് അത് പറഞ്ഞത്. "അങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊടുക്കെൻ്റെ അമ്മമ്മേ. ഈ അമ്മയ്ക്ക് ഒന്നും അറിയില്ല.."...

 "എന്താ മോളെ ആലോചിക്കുന്നേ..?" "ഒന്നുമില്ല ചേട്ടാ, നാളെ ബാംഗ്ലൂർക്കു തിരിച്ചു പോവണ്ടേ, അതിനെ പറ്റി ആലോചിക്കുകയായിരുന്നൂ..." "ഇതിപ്പോൾ അവസാന വർഷം അല്ലെ, പിന്നെ ഇടയ്‌ക്കൊക്കെ ഇങ്ങനെ വരാറുള്ളതല്ലേ.. പിന്നെ ഇപ്പോൾ എന്താ ഒരു വിഷമം.? മോൾ വിഷമിക്കേണ്ടട്ടോ.." ശരിക്കും സങ്കടം തോന്നി. അച്ഛൻ പോയതിനു ശേഷം ചേട്ടനാണ് എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നോക്കുന്നത്. ഞാൻ എട്ടിൽ പഠിക്കുമ്പോഴാണ് അച്ഛൻ മരിച്ചത്. ഒരിക്കലും ഒരു വിഷമവും ചേട്ടൻ എന്നെ അറിയിച്ചിട്ടില്ല. പ്ലസ് ടുവിനു ശേഷം ബാംഗ്ലൂരിൽ പഠിച്ചാൽ മതി എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ പോലും ചേട്ടൻ തടസ്സം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ചേട്ടന് എന്നെ അത്രമാത്രം വിശ്വാസം ആണ്.  ആ വിശ്വാസം ആണ് ഞാൻ തകർക്കുവാൻ പോകുന്നത്. അതോർത്തപ്പോൾ മനസ്സൊന്നു നീറി. ബാംഗളൂരിലെ ആദ്യത്തെ രണ്ടു വർഷങ്ങൾ അങ്ങനെ പോയി. ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നും നഗരത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റം അത്ര എളുപ്പം ആയിരുന്നില്ല.  അവസാന വർഷത്തിൽ ആണ് ശരിക്കും ഞാൻ ബാംഗ്ലൂർ ജീവിതം ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങിയത്.  അതും അമൽ വന്നതിനു ശേഷം. എംബിഎക്കു ഈ വർഷമാണ് അമൽ ചേർന്നത്. എന്തോ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ പെട്ടെന്ന് അടുത്തൂ. അവൻ്റെ സംസാരം, രീതികൾ എല്ലാം എന്നെ അവനിലേക്...