OUR DREAM TRIPS

 "നാളെ എൻ്റെ കുട്ടി ഈ സാരി ഉടുക്കണം കേട്ടോ. ഈ മുല്ലപ്പൂവും വച്ചോളൂ." ഞാൻ അവളുടെ കൈയ്യിലേക്ക് സാരിയും മുല്ലപ്പൂവും വച്ചു കൊടുത്തൂ. അവളുടെ മുഖത്തു ഒട്ടും സന്തോഷം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. നീരസം പുറത്തു കാണിക്കാതെ അവൾ അത് വാങ്ങി. പാവം കുട്ടി. ഒത്തിരി സ്വപ്നങ്ങൾ അവൾക്കുണ്ട്.  വയസ്സ് ഇരുപത്തൊന്ന് ആയിട്ടുള്ളൂ. വിവാഹപ്രായം ആയോ എന്നറിയില്ല.  പക്ഷേ, എനിക്ക് എത്ര നാൾ അവളെ ഇങ്ങനെ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുവാൻ കഴിയും. കുടുംബത്തിനു മൊത്തം ചീത്തപ്പേരാണ്.  'വേശ്യയുടെ മകൾ' അതാണ് നാട്ടുകാർ അവൾക്കിട്ട ഓമനപ്പേര്. ആ പേരും വച്ച് അവളെ ആരും സ്വീകരിക്കില്ല.  എനിക്ക് ഈ സമൂഹത്തെ പേടിയാണ്. അവളെ അവർ നശിപ്പിച്ചാലോ. എത്രയും വേഗം അവളെ സുരക്ഷിത കരങ്ങളിൽ ആക്കി എനിക്ക് തിരിച്ചു പോകണം. എനിക്ക് ഓർമ്മ വച്ചപ്പോൾ മുതൽ പലരും പലതും അമ്മയെ പറ്റി പറയുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അനിയത്തി ജനിച്ച ഉടനെ തന്നെ അച്ഛൻ ഞങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയിരുന്നൂ. അവരുടേത് പ്രേമവിവാഹം ആയിരുന്നൂ. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അമ്മയെ വീട്ടുകാർ ഉപേക്ഷിച്ചു. അച്ഛൻ്റെ  വീട്ടുകാർ പണക്കാർ ആയിരുന്നൂ. അവർ അമ്മയെ ഹീനജാതിക്കാരി എന്നുപറഞ്ഞു പുറത്താക്കി.  ആദ്യത്തെ ആവേശം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അ

 "എന്നും ഈ സന്നിധിയിൽ നിന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടേ ഉള്ളൂ. എന്നിട്ടും എൻ്റെ അമ്മേ നീ എന്തേ എന്നെ കാണുന്നില്ല. ഒരിക്കലും അന്നന്നത്തെ അന്നം നീ മുടക്കിയിട്ടില്ല. വലിയ പണക്കാരൻ ആവണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല. എന്നാലും വയ്യ. എന്നാണ് എനിക്കൊരു മേൽഗതി ഉണ്ടാവുക." മുന്നിൽ നിന്ന രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുമ്പോഴും മനസ്സിലെ തീ കെട്ടിരുന്നില്ല. അപമാനപ്പെട്ടിരിക്കുന്നൂ. അതും എന്നും നല്ലപാതിയായി എനിക്കൊപ്പം നിൽക്കും എന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്ന ആളിൽ നിന്ന് തന്നെ.  കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. വീട്ടിൽ ഞാനും അമ്മയും മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അച്ഛൻ മരിക്കുമ്പോൾ വയസ്സ് പത്താണെനിക്ക്. അമ്മ എന്തൊക്കെയോ പണികൾ ചെയ്തു പത്താം തരം വരെ പഠിപ്പിച്ചു. പഠിക്കുവാൻ മുന്നിൽ ആയിരുന്നൂ. എന്നിട്ടും പഠനം പാതിവഴിക്ക് നിർത്തേണ്ടി വന്നൂ.  അന്നേ വണ്ടി ഓടിക്കുവാൻ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ആ വഴി തന്നെ മുന്നോട്ടുള്ള ജീവിതത്തിനു തെരഞ്ഞെടുത്തത്. അമ്മയെ അധികം കഷ്ടപ്പെടുത്തരുത് എന്ന് നിർബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നൂ. അതുകൊണ്ടു തന്നെ പതിനെട്ടാം വയസ്സിൽ ഓട്ടോ ഓടിച്ചു തുടങ്ങി. അന്നന്നത്തേക്കുള്ള വക കിട്ടുമായിരുന്നൂ. ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടു പേർക്ക് അത് തന്നെ ധാരാളം ആയിരുന്നൂ.