OUR DREAM TRIPS

 എൻ്റെ തോളിൽ കൈ തട്ടി അവൾ വിളിച്ചപ്പോൾ മാത്രമാണ് മുന്നേക്കു നീങ്ങുന്ന കാര്യം ഞാൻ മറന്നു എന്ന് മനസ്സിലായത്. എത്ര നേരമായി ഞാൻ അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ആ നിൽപ്പ് തുടങ്ങിയിട്ട് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. മുന്നോട്ടു നീങ്ങാനുള്ള ശക്തി എൻ്റെ കാലുകൾക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു. "ഒന്ന് കണ്ണ് തുറന്നു എന്നെ നോക്കുമോ. എനിക്ക് പറയുവാനുള്ളത് ഞനൊന്നു പറഞ്ഞോട്ടെ." പക്ഷേ ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞത് അവൻ കേട്ടില്ല. ആ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു തന്നെ ഇരുന്നു.  മറ്റുള്ളവർ ശ്രദ്ധിക്കും എന്ന് തോന്നിയതുകൊണ്ടാകും അവൾ എൻ്റെ  കൈ പിടിച്ചു മുന്നോട്ടുനടന്നു.   ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ പോലും വറുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അല്ലെങ്കിലും എൻ്റെ തലയിണകൾ അല്ലാതെ ആരും എൻ്റെ കണ്ണുനീർ ഒരിക്കലും ഏറ്റു വാങ്ങിയിട്ടില്ല. ആരും അധികം ശ്രദ്ദിക്കാത്ത ഒരു ഭാഗത്തേക്ക് അവൾ എന്നെയും കൂട്ടി നടന്നു.  "നീ ഇതു എന്ത് ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടാണ് സുമി? നിനക്ക് ചുറ്റിലുള്ളതൊന്നും നീ അറിയുന്നില്ലേ..?" മിനിക്ക് നല്ല ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നൂ.. ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ആ നിമിഷം എനിക്ക് എവിടെ എങ്കിലും തനിച്ചിരിക്കണമായിരുന്നൂ. അവനോടു പറയുവാൻ ഉണ്ടായിരുന്നത് എനിക്ക് മുഴുവ...

പാടവരമ്പിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ മനസ്സ് ശൂന്യം ആയിരുന്നൂ.  ചിലപ്പോഴൊക്കെ തോന്നും എന്തിനാണോ ഈ ഭൂമിയിൽ ജനിച്ചത്? മനസ്സിൽ ഉള്ളതൊന്നും ആരോടും തുറന്നു പറയാറില്ല. എല്ലാം മറക്കുവാൻ ഞാൻ അണിഞ്ഞൊരു മൂടുപടം മാത്രം ആയിരുന്നൂ എൻ്റെ ചിരി. അത് അറിയാവുന്നത് എനിക്ക് മാത്രവും.  ചുറ്റിലും നോക്കുന്നവർക്ക് എന്താണ് ഒന്നിനും ഒരു കുറവും ഇല്ലാതെ വളരുന്ന കുട്ടി. അല്ലെങ്കിലും സ്നേഹിക്കുവാൻ ആരും ഇല്ല എന്നുള്ളത് ഒരു കുറവായി ആരും കാണാറില്ലല്ലോ.. ഈ ഭൂമിയിൽ എല്ലാം അളക്കപ്പെടുന്നത് പണത്തൂക്കത്തിൽ ആണല്ലോ. പണം ഉണ്ടോ എല്ലാം ഉണ്ട് എന്നുള്ള തോന്നൽ എന്ന് മാറുന്നുവോ അന്നേ ഈ ലോകം നന്നാകൂ.. എന്ന് പലപ്പോഴും തോന്നാറുണ്ട്.. മനസ്സ് നിറയെ അമ്മയുടെ കവിളിൽ കണ്ട അടിയുടെ പാടായിരുന്നൂ. എന്നും അമ്മയ്ക്ക് അത് കിട്ടുന്നതാണ്. ഇന്ന് മുഖത്തു ആണെങ്കിൽ, നാളെ കൈയ്യിൽ. ആ അടിയെല്ലാം ഏറ്റുവാങ്ങി അമ്മ അടുക്കളയിൽ ഒതുങ്ങും. പക്ഷേ, ആ അടിയെല്ലാം ഞാൻ ഏറ്റുവാങ്ങിയിരുന്നത് എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ ആയിരുന്നൂ. അച്ഛനെ എനിക്ക് ഭയമാണ്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ചേട്ടൻ അല്ലാതെ മറ്റൊരു ആണിൻ്റെ മുഖത്തു ഞാൻ നോക്കാറില്ല. അച്ഛൻ്റെ അതേ പകർപ്പാണ് ചേട്ടൻ.  അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു...