SWEET PARATHA "സ്വീറ്റ് പറാട്ട ", FB, N, G, A, TMC

ബാല്യത്തിലെ ഓർമ്മകളിൽ എന്നും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഒരു രൂപം ഉണ്ട് "അപ്പൂപ്പൻ" (അമ്മയുടെ പിതാവ്).

തൊണ്ണൂറ്റി ഏഴാമത്തെ വയസ്സിൽ ആണ് അപ്പൂപ്പൻ മരിക്കുന്നത്. ഇന്നും അപ്പൂപ്പൻ മരിച്ചു എന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ എനിക്കായിട്ടില്ല. കണ്ണീർ വരാതെ അപ്പൂപ്പനെ പറ്റി എഴുതാൻ എനിക്കാവില്ല.

വേനൽ അവധിക്ക്‌ അമ്മയുടെ വീട്ടിലാണ് ഞാൻ കൂടുതലും നിന്നിരുന്നത്. അന്നെല്ലാം രാത്രികളിൽ ഞാനും കസിൻസും അപ്പൂപ്പൻ്റെ  ചുറ്റിനും കൂടിയിരുന്നൂ ഒത്തിരി കഥകൾ കേൾക്കുമായിരുന്നൂ.

ആ നാട്ടിൻ പുറത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ഒത്തിരി കഥകൾ അപ്പൂപ്പന് അറിയാമായിരുന്നൂ. ഇന്നും മനസ്സിൻറെ ഒരു കോണിൽ ഈ കഥകൾ മായാതെ കിടക്കുന്നുണ്ട്.

അപ്പൂപ്പന് ഒരു സൈക്കിൾ ഉണ്ടായിരുന്നൂ. എൺപതു വയസ്സ് വരെ എങ്കിലും അപ്പൂപ്പൻ ഈ സൈക്കിളിൽ ആണ് എവിടെയും പോയിരുന്നത്.

പുറത്തു പോയി തിരിച്ചു വരാറുള്ള അപ്പൂപ്പൻ ഒരിക്കലും വെറും കൈയ്യുമായി വരുമായിരുന്നില്ല.

അന്നൊക്കെ അപ്പൂപ്പൻ വരുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും കൂടെ ഓടി ചെല്ലും. അപ്പൂപ്പൻ്റെ   സൈക്കിളിൻ്റെ  ബാസ്കറ്റിൽ എന്നും "സ്വീറ്റ് പറാട്ട " ഉണ്ടാവും.
ഞങ്ങൾ എല്ലാം കൂടെ അത് വീതിച്ചു എടുക്കും. ആ സ്വീറ്റ്  പറാട്ടയുടെ രുചി ഇന്നും നാവിൻ്റെ  തുമ്പിലുണ്ട്.. സൗഹ്രദത്തിൻ്റെ  ... അതുപോലെ പങ്കിടലിൻ്റെ  രുചി....

ഇന്നിപ്പോൾ ഈ നഗരത്തിലെ ബേക്കറികളിൽ ഒത്തിരി "സ്വീറ്റ് പറാട്ട" ഞാൻ കാണാറുണ്ട്. ഒരിക്കൽ പോലും വാങ്ങിയിട്ടില്ല. ഇഷ്ടമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല.

ഒപ്പം വരുന്ന ഓർമ്മകൾ.... കസിൻസ്, കുട്ടിക്കാലം.... പിന്നെ അപ്പൂപ്പൻ... അതിൽ നിന്നും ഒക്കെ ഒളിച്ചോടുവാൻ.... തിരിച്ചു വരില്ല എന്ന് അറിയാവുന്ന ആ കാലഘട്ടത്തിലേയ്ക്ക് മടങ്ങി പോകുവാൻ മനസ്സ് കൊതിക്കാതിരിക്കുവാൻ.....

ചിലരുടെ നഷ്ടം ഒരിക്കലും നമുക്ക് നികത്തുവാൻ കഴിയില്ല. അവർ അടുത്തുള്ളപ്പോൾ നാം അത് തിരിച്ചറിയില്ല. തിരിച്ചു വരാത്ത ഒരു ലോകത്തേയ്ക്ക് അവർ മടങ്ങി പോകുമ്പോൾ അവർ ബാക്കി വയ്ക്കുന്ന നല്ല  ഓർമ്മകൾ നമ്മളെ കണ്ണീരിലാഴ്ത്തുന്നൂ.

.....................സുജ അനൂപ് 

അഭിപ്രായങ്ങള്‍

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

ഈ ബ്ലോഗിൽ നിന്നുള്ള ജനപ്രിയ പോസ്റ്റുകള്‍‌

ENNU SWANTHAM എന്ന് സ്വന്തം, A, E, FB, K

 'എന്തിനാണ് അവൾ എന്നെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത്?'  അവളുടെ ഫോൺ കാൾ വന്നതോടെ മനസ്സ് ആകെ അസ്വസ്ഥം ആയിരുന്നൂ. ഒരിക്കൽ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചതാണ്. അന്ന് ഞാൻ ഒത്തിരി വേദനിച്ചു. ഈ രണ്ടു വർഷം കൊണ്ട് ഞാൻ എത്ര മാറിപ്പോയി എന്ന് അവൾക്കറിയില്ല.   'കാലം ഉണക്കാത്ത മുറിവുകൾ ഉണ്ടോ' എന്ന് പറയുന്നവരുണ്ട്  ഉണ്ടല്ലോ, എന്ന് ഞാൻ പറയും. അതേ, ആദ്യ പ്രണയം. അത് അങ്ങനെ ഒരു വിങ്ങൽ ആയി മനസ്സിൻ്റെ ഒരു കോണിൽ കിടക്കും. മരിക്കും വരെ അത് അവിടെ തന്നെ കാണും.  എൻ്റെ പ്രണയം. എൻ്റെ കവിത..  കോളേജിൽ എല്ലാവർക്കും അറിയാവുന്ന പ്രണയ ജോഡികൾ ആയിരുന്നൂ ഞങ്ങൾ. അവളെ കാണുവാൻ വേണ്ടി മാത്രം കോളേജിൽ പോയിരുന്ന ദിവസ്സങ്ങൾ. അവൾക്കായി മാത്രം ആണ് ആ ക്യാമ്പസ്സിലെ ചെമ്പകമരങ്ങൾ പൂത്തിരുന്നത് എന്ന് തോന്നിപ്പോയിരുന്ന കാലം.  എൻ്റെ കവിതയ്ക്കായി മാത്രം ഞാൻ എഴുതിയ കവിതകൾ.. അവളോട് ഇഷ്ടം തുറന്നു പറയുവാൻ ഞാൻ എത്ര സമയം എടുത്തൂ. അവൾ പ്രണയം നിരസിക്കുകയാണെങ്കിൽ മരിക്കുവാൻ പോലും തയ്യാറായിരുന്നൂ അപ്പോൾ ഞാൻ. അത്രയ്ക്ക് അവൾ എൻ്റെ മനസ്സിനെ കീഴടക്കിയിരുന്നൂ.  പക്വത ഇല്ലാത്ത പ്രണയം ഒന്നും ആയിരുന്നില്ല ഞങ്ങളുടേത്. ബിരുദാനന്ത ബിരുദത്തിന...
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ

ENTE APPACHAN എൻ്റെ അപ്പച്ചൻ

 ജീവിതത്തിൽ കടങ്ങൾ ഒന്നും ബാക്കി വയ്ക്കരുത് എന്നുള്ളത് എനിക്ക് നിർബന്ധമാണ്. എന്നോട് "എഴുതണം നീ" എന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടത് എൻ്റെ  ഭർത്താവാണെങ്കിൽ അതിനുള്ള അടിത്തറ എനിക്ക് സ്വന്തമായത് എൻ്റെ പൈതൃകത്തിൽ നിന്നാണ്. അപ്പച്ചനായിരുന്നു കുട്ടിക്കാലത്തു ഒത്തിരി കഥകൾ എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നത്. ആ കഥകൾ പിന്നീട് എഴുതുവാൻ എനിക്ക് ചാലകശക്തി നൽകി. അപ്പച്ചൻ എഴുതുമെന്ന് എനിക്കറിയാം.. ലോഡ്ഷെഡിങ്, ഇന്നത്തെ കുട്ടികൾക്ക് അറിയില്ലായിരിക്കും, അന്നൊക്കെ എൻ്റെ കുട്ടിക്കാലത്തു അത് ജീവിതത്തിൻ്റെ ഭാഗം ആയിരുന്നല്ലോ.  ആ സമയങ്ങളിൽ രാത്രീ കത്തിച്ചു വയ്ക്കുന്ന മണ്ണെണ്ണ വിളക്കിനു ചുറ്റിലും ഞാനും എൻ്റെ മൂന്നു ആങ്ങളമാരും ഉണ്ടാകും അപ്പനോടൊപ്പം കാതുകൾ കൂർപ്പിച്ചു. എനിക്ക് പ്രേതകഥകൾ കേൾക്കുവാൻ ഒത്തിരി ഇഷ്ടം ആയിരുന്നൂ. ഒരു കൊന്തയും കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു അപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞു തരുന്ന ആ കഥകൾ ഞാൻ അങ്ങനെ കേട്ടിരിക്കും. ഒരു കഥ തന്നെ അപ്പച്ചനെകൊണ്ട് പല പ്രാവശ്യം ഞാൻ പറയിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരുപക്ഷേ വലുതായപ്പോൾ എനിക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ നഷ്ടബോധം തോന്നിയതും ആ കാര്യത്തിൽ ആണ്. ആ പഴയ കുട്ടിയുടെ ജിഞാസയോടെ കഥകൾ കേട്ടിരിക്കുവാൻ എനിക്കാവുന്നില്ല....
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ

എൻ്റെ പള്ളിക്കൂടം - ഓർമ്മയിലെ വസന്തകാലം ORMMAYILE VASANTHAKAALAM FB, N, G, LF, TMC

അന്നത്തെ പള്ളിക്കൂടത്തിലേക്കുള്ള യാത്രകൾ ഇന്നും മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നൂ. ലോവർ പ്രൈമറിയിൽ പഠിക്കുന്ന കാലം ഒരു പറ്റം  കൂട്ടുകാരൊപ്പമാണ് സ്കൂളിലേയ്ക്ക് പോകുന്നത്.  നെൽവയലുകളുടെ നടുവിലൂടെയുള്ള നടപ്പാതയിലൂടെ വേണം സ്കൂളിലേയ്ക്ക് പോകുവാൻ... പോകുന്ന പോക്കിൽ ഇളം നെൽക്കതിരുകൾ പറിച്ചു തിന്നുവാൻ മറക്കാറില്ല. പക്ഷെ കാവൽക്കാരൻ കണ്ടാൽ പ്രശ്നം ആണ്... എല്ലാവരും നെൽക്കതിർ പറിച്ചു തിന്നു കഴിഞ്ഞാൽ അവർക്കു പിന്നെ എന്ത് കിട്ടുവാനാണ്...? പോകുന്ന വഴിയുടെ അരികിൽ അന്ന് ഒരു തോട് ഉണ്ടായിരുന്നൂ. തോട്ടിൽ അമ്മ വരാൽ കുഞ്ഞുവരാലുകളുമായി നിൽക്കുന്ന കാഴ്ച കാണുവാൻ നല്ല രസമാണ്. തോട്ടിൽ നിറയെ ആമ്പലുകളും ഉണ്ടായിരുന്നൂ. പോകുന്ന വഴിക്കു ഒരു വാളൻ പുളിമരവും കുടമ്പുളി മരവും ഉണ്ട്. നിലത്തു വീണു കിടക്കുന്ന പുളികൾ പെറുക്കി തിന്നുകൊണ്ടാണ് പിന്നത്തെ യാത്ര. ആ വീട്ടിലെ വല്യമ്മ കണ്ടാൽ വടിയുമായി ഓടി വരും. മഴയുള്ള സമയത്താണെങ്കിൽ നടപ്പാതയിൽ മൊത്തം വെള്ളമായിരിക്കും. അതുകൊണ്ടു തന്നെ കൈയ്യിൽ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ കരുതിയിട്ടുണ്ടാകും. ഷൂവും സോക്ക്‌സും അതിൽ അഴിച്ചു വച്ചിട്ട് വെള്ളത്തിലൂടെ പതുക്ക...
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ