PAULUNCLINTE THEEVANDI പോൾ അങ്കിളിൻ്റെ തീവണ്ടി FB, N, G, A

അമ്മയുടെ ബാല്യത്തിലെപ്പോഴോ നടന്ന ഒരു കഥയാണ്.

കഥാനായകൻ അമ്മയുടെ രണ്ടാമത്തെ ആങ്ങള പോൾ അങ്കിൾ (ചെമ്പോലി തറവാട്ടിലെ ചേകവർ), സഹനായകൻ സാജു അങ്കിൾ. പിന്നെ  കഥാനായിക ഇവരുടെ ഒറ്റ പെങ്ങൾ എൻ്റെ അമ്മ.

കുട്ടിക്കാലത്തു ആങ്ങളമാരെയും കൊണ്ട് ചെട്ടിഭാഗം " ശ്രീ ദുർഗ്ഗ" തിയേറ്ററിൽ സിനിമയ്ക്ക് പോവുന്നത് അമ്മയുടെ പതിവായിരുന്നൂ. കൂട്ടത്തിൽ മൂത്ത ആളായതുകൊണ്ടു ഇളയത്ങ്ങളെയും കൊണ്ട് പോവുക എന്ന ഉത്തരവാദിത്തം അമ്മ സ്വയം ഏറ്റെടുത്താണ്.

അങ്ങനെ ആദ്യമായി കുട്ടി സഖാക്കളേയും കൊണ്ട് ഒറ്റയ്ക്ക് സിനിമയ്ക്ക് പോയപ്പോൾ അമ്മയ്ക്ക് കിട്ടിയ നല്ലൊരു പണിയാണ് ഇത്...

അന്ന് ഈ കുട്ടി സഖാക്കൾ പൊടികളാണ്.

നാൽപതു പൈസയുടെ ടിക്കറ്റും എടുത്തു മുന്നിൽ തന്നെ അമ്മയും ആങ്ങളമാരും തിയേറ്ററിൽ ഇരുപ്പുറപ്പിച്ചൂ..

സിനിമയുടെ പേര് " കൊച്ചിൻ എക്സ്പ്രസ്സ്" (1967ൽ ഇറങ്ങിയ നസീർ സാറിൻ്റെ പടം ആണ്, സംവിധാനം എം. കൃഷ്ണൻ നായർ).

സിനിമ തുടങ്ങി ആദ്യത്തെ അഞ്ചു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ തീവണ്ടി വരുന്ന സീൻ ഉണ്ട്.

 അമ്മ നോക്കുമ്പോൾ മുന്നിലിരുന്ന പോൾ അങ്കിൾ വാതിലിൻ്റെ അടുത്തേയ്ക്കു ഒരോട്ടം.. തീവണ്ടി ഇടിക്കാതിരിക്കാൻ ആശാൻ ഓടി രക്ഷപെട്ടതാണ്.

കുറ്റം പറയരുതല്ലോ..

ഒറ്റയ്ക്ക് രക്ഷപ്പെടണം എന്നൊന്നും പുള്ളി വിചാരിച്ചിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ വാതിലിൻ്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് പുള്ളിക്കാരൻ കാറി കൂവി വിളി തുടങ്ങി.

"ലീലാമ്മേ നീ കൊച്ചിനെയും (സാജു അങ്കിൾ) എടുത്തു കൊണ്ട് വാ. വണ്ടി വരണത് കണ്ടില്ലേ. വണ്ടി ഇടിക്കും " ഇതാണ് പുള്ളിയുടെ പ്രശ്നം.

അമ്മ ആകെ വല്ലാതെയായി..

അമ്മ വരുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ പുള്ളിക്ക് അങ്ങ് ദേഷ്യം വന്നൂ..

പുള്ളിയുടെ കർമ്മബോധം ഉണർന്നു... കൊച്ചിനെ വണ്ടി ഇടിക്കും എന്ന വല്ല വിചാരവും അമ്മയ്ക്കുണ്ടോ...

 അവിടെ നിന്ന് അമ്മയെ വഴക്കു പറയുവാൻ തുടങ്ങി.

കാര്യമായി സിനിമ കണ്ടിരുന്ന നാട്ടുകാർ ചിരി തുടങ്ങി. ആളുകൾ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും പുള്ളിക്കാരൻ അകത്തു കയറിയില്ല.

പിന്നെ എങ്ങനെ ഒക്കെയോ സിനിമ കണ്ടു തീർത്തു അമ്മ സാജു അങ്കിളിനെയും കൊണ്ട് പുറത്തിറങ്ങി....

ഇന്നും തീവണ്ടി കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് അങ്കിളിനെ ഓർമ്മ വരും... ഒപ്പം കൊച്ചിൻ എസ്പ്രസ്സും....

.....................സുജ അനൂപ്






അഭിപ്രായങ്ങള്‍

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

ഈ ബ്ലോഗിൽ നിന്നുള്ള ജനപ്രിയ പോസ്റ്റുകള്‍‌

ENNU SWANTHAM എന്ന് സ്വന്തം, A, E, FB, K

 'എന്തിനാണ് അവൾ എന്നെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത്?'  അവളുടെ ഫോൺ കാൾ വന്നതോടെ മനസ്സ് ആകെ അസ്വസ്ഥം ആയിരുന്നൂ. ഒരിക്കൽ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചതാണ്. അന്ന് ഞാൻ ഒത്തിരി വേദനിച്ചു. ഈ രണ്ടു വർഷം കൊണ്ട് ഞാൻ എത്ര മാറിപ്പോയി എന്ന് അവൾക്കറിയില്ല.   'കാലം ഉണക്കാത്ത മുറിവുകൾ ഉണ്ടോ' എന്ന് പറയുന്നവരുണ്ട്  ഉണ്ടല്ലോ, എന്ന് ഞാൻ പറയും. അതേ, ആദ്യ പ്രണയം. അത് അങ്ങനെ ഒരു വിങ്ങൽ ആയി മനസ്സിൻ്റെ ഒരു കോണിൽ കിടക്കും. മരിക്കും വരെ അത് അവിടെ തന്നെ കാണും.  എൻ്റെ പ്രണയം. എൻ്റെ കവിത..  കോളേജിൽ എല്ലാവർക്കും അറിയാവുന്ന പ്രണയ ജോഡികൾ ആയിരുന്നൂ ഞങ്ങൾ. അവളെ കാണുവാൻ വേണ്ടി മാത്രം കോളേജിൽ പോയിരുന്ന ദിവസ്സങ്ങൾ. അവൾക്കായി മാത്രം ആണ് ആ ക്യാമ്പസ്സിലെ ചെമ്പകമരങ്ങൾ പൂത്തിരുന്നത് എന്ന് തോന്നിപ്പോയിരുന്ന കാലം.  എൻ്റെ കവിതയ്ക്കായി മാത്രം ഞാൻ എഴുതിയ കവിതകൾ.. അവളോട് ഇഷ്ടം തുറന്നു പറയുവാൻ ഞാൻ എത്ര സമയം എടുത്തൂ. അവൾ പ്രണയം നിരസിക്കുകയാണെങ്കിൽ മരിക്കുവാൻ പോലും തയ്യാറായിരുന്നൂ അപ്പോൾ ഞാൻ. അത്രയ്ക്ക് അവൾ എൻ്റെ മനസ്സിനെ കീഴടക്കിയിരുന്നൂ.  പക്വത ഇല്ലാത്ത പ്രണയം ഒന്നും ആയിരുന്നില്ല ഞങ്ങളുടേത്. ബിരുദാനന്ത ബിരുദത്തിന...
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ

ENTE APPACHAN എൻ്റെ അപ്പച്ചൻ

 ജീവിതത്തിൽ കടങ്ങൾ ഒന്നും ബാക്കി വയ്ക്കരുത് എന്നുള്ളത് എനിക്ക് നിർബന്ധമാണ്. എന്നോട് "എഴുതണം നീ" എന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടത് എൻ്റെ  ഭർത്താവാണെങ്കിൽ അതിനുള്ള അടിത്തറ എനിക്ക് സ്വന്തമായത് എൻ്റെ പൈതൃകത്തിൽ നിന്നാണ്. അപ്പച്ചനായിരുന്നു കുട്ടിക്കാലത്തു ഒത്തിരി കഥകൾ എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നത്. ആ കഥകൾ പിന്നീട് എഴുതുവാൻ എനിക്ക് ചാലകശക്തി നൽകി. അപ്പച്ചൻ എഴുതുമെന്ന് എനിക്കറിയാം.. ലോഡ്ഷെഡിങ്, ഇന്നത്തെ കുട്ടികൾക്ക് അറിയില്ലായിരിക്കും, അന്നൊക്കെ എൻ്റെ കുട്ടിക്കാലത്തു അത് ജീവിതത്തിൻ്റെ ഭാഗം ആയിരുന്നല്ലോ.  ആ സമയങ്ങളിൽ രാത്രീ കത്തിച്ചു വയ്ക്കുന്ന മണ്ണെണ്ണ വിളക്കിനു ചുറ്റിലും ഞാനും എൻ്റെ മൂന്നു ആങ്ങളമാരും ഉണ്ടാകും അപ്പനോടൊപ്പം കാതുകൾ കൂർപ്പിച്ചു. എനിക്ക് പ്രേതകഥകൾ കേൾക്കുവാൻ ഒത്തിരി ഇഷ്ടം ആയിരുന്നൂ. ഒരു കൊന്തയും കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു അപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞു തരുന്ന ആ കഥകൾ ഞാൻ അങ്ങനെ കേട്ടിരിക്കും. ഒരു കഥ തന്നെ അപ്പച്ചനെകൊണ്ട് പല പ്രാവശ്യം ഞാൻ പറയിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരുപക്ഷേ വലുതായപ്പോൾ എനിക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ നഷ്ടബോധം തോന്നിയതും ആ കാര്യത്തിൽ ആണ്. ആ പഴയ കുട്ടിയുടെ ജിഞാസയോടെ കഥകൾ കേട്ടിരിക്കുവാൻ എനിക്കാവുന്നില്ല....
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ

എൻ്റെ പള്ളിക്കൂടം - ഓർമ്മയിലെ വസന്തകാലം ORMMAYILE VASANTHAKAALAM FB, N, G, LF, TMC

അന്നത്തെ പള്ളിക്കൂടത്തിലേക്കുള്ള യാത്രകൾ ഇന്നും മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നൂ. ലോവർ പ്രൈമറിയിൽ പഠിക്കുന്ന കാലം ഒരു പറ്റം  കൂട്ടുകാരൊപ്പമാണ് സ്കൂളിലേയ്ക്ക് പോകുന്നത്.  നെൽവയലുകളുടെ നടുവിലൂടെയുള്ള നടപ്പാതയിലൂടെ വേണം സ്കൂളിലേയ്ക്ക് പോകുവാൻ... പോകുന്ന പോക്കിൽ ഇളം നെൽക്കതിരുകൾ പറിച്ചു തിന്നുവാൻ മറക്കാറില്ല. പക്ഷെ കാവൽക്കാരൻ കണ്ടാൽ പ്രശ്നം ആണ്... എല്ലാവരും നെൽക്കതിർ പറിച്ചു തിന്നു കഴിഞ്ഞാൽ അവർക്കു പിന്നെ എന്ത് കിട്ടുവാനാണ്...? പോകുന്ന വഴിയുടെ അരികിൽ അന്ന് ഒരു തോട് ഉണ്ടായിരുന്നൂ. തോട്ടിൽ അമ്മ വരാൽ കുഞ്ഞുവരാലുകളുമായി നിൽക്കുന്ന കാഴ്ച കാണുവാൻ നല്ല രസമാണ്. തോട്ടിൽ നിറയെ ആമ്പലുകളും ഉണ്ടായിരുന്നൂ. പോകുന്ന വഴിക്കു ഒരു വാളൻ പുളിമരവും കുടമ്പുളി മരവും ഉണ്ട്. നിലത്തു വീണു കിടക്കുന്ന പുളികൾ പെറുക്കി തിന്നുകൊണ്ടാണ് പിന്നത്തെ യാത്ര. ആ വീട്ടിലെ വല്യമ്മ കണ്ടാൽ വടിയുമായി ഓടി വരും. മഴയുള്ള സമയത്താണെങ്കിൽ നടപ്പാതയിൽ മൊത്തം വെള്ളമായിരിക്കും. അതുകൊണ്ടു തന്നെ കൈയ്യിൽ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ കരുതിയിട്ടുണ്ടാകും. ഷൂവും സോക്ക്‌സും അതിൽ അഴിച്ചു വച്ചിട്ട് വെള്ളത്തിലൂടെ പതുക്ക...
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ