PRACHODHANAM പ്രചോദനം FB, N

ആദ്യമായി രണ്ടു വരി എഴുതണം എന്ന് തോന്നിയത് ആറാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോഴാണ്..

പക്ഷെ എഴുതി തുടങ്ങിയത് പതിമൂന്നാം വയസ്സിലാണ്.

എങ്ങനെ ആ ചിന്ത മനസ്സിൽ കയറിപറ്റി എന്ന് പറയാം.

അന്ന് എന്നെയും ആങ്ങളമാരെയും ട്യൂഷൻ പഠിപ്പിക്കുവാൻ വീട്ടിൽ ഒരു ചേച്ചി വരുമായിരുന്നൂ.. മിനി ടീച്ചർ എന്നാണ് അവരെ ഞാൻ വിളിച്ചിരുന്നത്. ഭയങ്കര പാവമായിരുന്നൂ ചേച്ചി.

അന്നൊരിക്കൽ ചേച്ചി വന്നപ്പോൾ കൈയ്യിൽ ഒരു കവർ ഉണ്ടായിരുന്നൂ.. ചേച്ചി എഴുതിയ ഒരു കവിതയായിരുന്നൂ ഉള്ളിൽ.

ചേച്ചി ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു നേരെ പോസ്റ്റ് ഓഫീസിലേയ്ക്ക് പോകുവാനിരിക്കുകയായിരുന്നൂ, ഏതോ പ്രസാധകർക്ക് ആ കവിത അയച്ചു കൊടുക്കുവാനായിരുന്നൂ....

എൻ്റെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി ചേച്ചി അത് തുറന്നു കാണിച്ചു തന്നൂ...
അതിൽ ഒരു കവിതയായിരുന്നൂ..

എൻ്റെ ഓർമ്മ ശരിയാണെങ്കിൽ "ഇതിവൃത്തം" എന്നായിരുന്നൂ ആ കവിതയുടെ പേര്...

ഞാനതു വായിച്ചു നോക്കി..

ഇപ്പോൾ വരികളൊന്നും ഓർമ്മയില്ല...

പക്ഷെ .. എഴുതണം എന്ന പ്രചോദനം ആദ്യം മനസ്സിൽ ഉദിക്കുന്നത് അപ്പോഴാണ്..

.....................സുജ അനൂപ്



അഭിപ്രായങ്ങള്‍

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

ഈ ബ്ലോഗിൽ നിന്നുള്ള ജനപ്രിയ പോസ്റ്റുകള്‍‌

ENNU SWANTHAM എന്ന് സ്വന്തം, A, E, FB, K

 'എന്തിനാണ് അവൾ എന്നെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത്?'  അവളുടെ ഫോൺ കാൾ വന്നതോടെ മനസ്സ് ആകെ അസ്വസ്ഥം ആയിരുന്നൂ. ഒരിക്കൽ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചതാണ്. അന്ന് ഞാൻ ഒത്തിരി വേദനിച്ചു. ഈ രണ്ടു വർഷം കൊണ്ട് ഞാൻ എത്ര മാറിപ്പോയി എന്ന് അവൾക്കറിയില്ല.   'കാലം ഉണക്കാത്ത മുറിവുകൾ ഉണ്ടോ' എന്ന് പറയുന്നവരുണ്ട്  ഉണ്ടല്ലോ, എന്ന് ഞാൻ പറയും. അതേ, ആദ്യ പ്രണയം. അത് അങ്ങനെ ഒരു വിങ്ങൽ ആയി മനസ്സിൻ്റെ ഒരു കോണിൽ കിടക്കും. മരിക്കും വരെ അത് അവിടെ തന്നെ കാണും.  എൻ്റെ പ്രണയം. എൻ്റെ കവിത..  കോളേജിൽ എല്ലാവർക്കും അറിയാവുന്ന പ്രണയ ജോഡികൾ ആയിരുന്നൂ ഞങ്ങൾ. അവളെ കാണുവാൻ വേണ്ടി മാത്രം കോളേജിൽ പോയിരുന്ന ദിവസ്സങ്ങൾ. അവൾക്കായി മാത്രം ആണ് ആ ക്യാമ്പസ്സിലെ ചെമ്പകമരങ്ങൾ പൂത്തിരുന്നത് എന്ന് തോന്നിപ്പോയിരുന്ന കാലം.  എൻ്റെ കവിതയ്ക്കായി മാത്രം ഞാൻ എഴുതിയ കവിതകൾ.. അവളോട് ഇഷ്ടം തുറന്നു പറയുവാൻ ഞാൻ എത്ര സമയം എടുത്തൂ. അവൾ പ്രണയം നിരസിക്കുകയാണെങ്കിൽ മരിക്കുവാൻ പോലും തയ്യാറായിരുന്നൂ അപ്പോൾ ഞാൻ. അത്രയ്ക്ക് അവൾ എൻ്റെ മനസ്സിനെ കീഴടക്കിയിരുന്നൂ.  പക്വത ഇല്ലാത്ത പ്രണയം ഒന്നും ആയിരുന്നില്ല ഞങ്ങളുടേത്. ബിരുദാനന്ത ബിരുദത്തിന...
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ

ദൈവത്തിൻ്റെ നീതി DAIVATHINTE NEETHI, FB, N, A, E, NL, KZ, K, P, EK, NA

 ശവപ്പെട്ടിയുടെ മുകളിൽ അവസാനത്തെ പിടി മണ്ണ് ഇട്ടതു ഞാൻ ആയിരുന്നൂ. എല്ലാവരും പോകുന്നത് വരെ ഞാൻ കാത്തു നിന്നൂ. ഒന്നു കാർക്കിച്ചു തുപ്പിയതിനു ശേഷം ഞാൻ ആ മണ്ണ് ആ പെട്ടിയുടെ മുകളിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. അത് വലിച്ചെറിയുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ഒട്ടും സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.  പകരം മനസ്സിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ഒതുക്കി വച്ചിരുന്ന എൻ്റെ പക ആ മൺതരികൾക്കു ഒപ്പം ആ കുഴിയിലേക്ക് വീണു.  "ദൈവത്തിൻ്റെ നീതി" പെട്ടെന്ന് ആരോ തോളിൽ കൈ വച്ചു. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു  അമ്മയാണ്. "വാ മോളെ, പോകാം." ഞാൻ തലയാട്ടി. എന്നിട്ടു ആ കൈ തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു. ഒറ്റയ്ക്ക് മുന്നോട്ടു നടക്കുമ്പോൾ മനസ്സു ശൂന്യം ആയിരുന്നൂ. ഈ പ്രായത്തിൽ എനിക്ക് ഇനി ആ കൈത്താങ്ങു ആവശ്യമില്ല. അത് വേണ്ടിയിരുന്ന പ്രായത്തിൽ ഈ കൈ പിടിച്ചു നടത്തുവാൻ ആരെയും ഞാൻ കണ്ടില്ല. ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തി കണ്ണടക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ഒരു നാലാം ക്ലാസ്സുകാരി വിങ്ങിപ്പൊട്ടി. "ആരും തുണയില്ലാത്ത ഒരു പാവം കുട്ടി." പെട്ടെന്നു കേട്ടു അമ്മയുടെ സ്വരം.  "മോളെ, അമ്മ പൊക്കോട്ടെ, നിനക്കിവിടെ ഒരു കുറവും ഉണ്ടാകില്ല. അമ്മമ്മ നിന്നെ നന്നായി നോക്കിക്കൊള്ളും." "വേണ്ട, എനി...
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ

ENTE APPACHAN എൻ്റെ അപ്പച്ചൻ

 ജീവിതത്തിൽ കടങ്ങൾ ഒന്നും ബാക്കി വയ്ക്കരുത് എന്നുള്ളത് എനിക്ക് നിർബന്ധമാണ്. എന്നോട് "എഴുതണം നീ" എന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടത് എൻ്റെ  ഭർത്താവാണെങ്കിൽ അതിനുള്ള അടിത്തറ എനിക്ക് സ്വന്തമായത് എൻ്റെ പൈതൃകത്തിൽ നിന്നാണ്. അപ്പച്ചനായിരുന്നു കുട്ടിക്കാലത്തു ഒത്തിരി കഥകൾ എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നത്. ആ കഥകൾ പിന്നീട് എഴുതുവാൻ എനിക്ക് ചാലകശക്തി നൽകി. അപ്പച്ചൻ എഴുതുമെന്ന് എനിക്കറിയാം.. ലോഡ്ഷെഡിങ്, ഇന്നത്തെ കുട്ടികൾക്ക് അറിയില്ലായിരിക്കും, അന്നൊക്കെ എൻ്റെ കുട്ടിക്കാലത്തു അത് ജീവിതത്തിൻ്റെ ഭാഗം ആയിരുന്നല്ലോ.  ആ സമയങ്ങളിൽ രാത്രീ കത്തിച്ചു വയ്ക്കുന്ന മണ്ണെണ്ണ വിളക്കിനു ചുറ്റിലും ഞാനും എൻ്റെ മൂന്നു ആങ്ങളമാരും ഉണ്ടാകും അപ്പനോടൊപ്പം കാതുകൾ കൂർപ്പിച്ചു. എനിക്ക് പ്രേതകഥകൾ കേൾക്കുവാൻ ഒത്തിരി ഇഷ്ടം ആയിരുന്നൂ. ഒരു കൊന്തയും കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു അപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞു തരുന്ന ആ കഥകൾ ഞാൻ അങ്ങനെ കേട്ടിരിക്കും. ഒരു കഥ തന്നെ അപ്പച്ചനെകൊണ്ട് പല പ്രാവശ്യം ഞാൻ പറയിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരുപക്ഷേ വലുതായപ്പോൾ എനിക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ നഷ്ടബോധം തോന്നിയതും ആ കാര്യത്തിൽ ആണ്. ആ പഴയ കുട്ടിയുടെ ജിഞാസയോടെ കഥകൾ കേട്ടിരിക്കുവാൻ എനിക്കാവുന്നില്ല....
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ