OUR DREAM TRIPS

"ഏട്ടാ , എനിക്കിവിടെ നല്ല തിരക്കാണ്. ഈ വർഷം വരുവാൻ പറ്റില്ല. അടുത്ത ഉത്സവത്തിന് എന്തായാലും ഞാൻ വരും..." "നീ ഇല്ലാതെ കടന്നു പോകുന്ന നാലാമത്തെ ഉത്സവമാണ് ഇത്. അമ്മയും അച്ഛനും ഏടത്തിയും നിന്നെ നന്നായി മിസ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. നീ എൻ്റെ ഉണ്ണിമോനെ ഒന്ന് കണ്ടില്ലല്ലോ മോളെ..." "ഏട്ടന് അറിയാമല്ലോ.. എല്ലാവരും ഒരുപാടു ആഗ്രഹിക്കും ഇങ്ങനെ ഒരു ജോലിയിൽ എത്തിപെടുവാൻ. ടാർഗറ്റ് എത്തിപിടിച്ചാലേ എനിക്ക് ഇവിടെ ഒരു നിലനിൽപ്പുള്ളൂ.." "ശരി മോളെ, എന്നാലും എന്തോ നിന്നെ ഒന്ന് കാണണം എന്ന് മനസ്സ് പറയുന്നൂ. ഇനി നിന്നെ കാണുവാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിലോ. ഇനി ഒരു ഉത്സവത്തിനു നിന്നെ വിളിക്കുവാൻ ഏട്ടൻ ഉണ്ടായില്ലെങ്കിലോ.." "എന്താ, ഏട്ടാ ഇങ്ങനെ. എന്നെ വിഷമിപ്പിക്കുവാനാണോ ഏട്ടൻ വിളിച്ചത്.." "പോട്ടെ മോളെ, നിനക്ക് നല്ലതു വരട്ടെ. മനുവിനോട് എൻ്റെ അന്വേഷണം പറയണം.." എന്നും ഏട്ടൻ വിളിക്കും. മറ്റൊരു മഹാനഗരത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി ഇവിടെ ഒതുങ്ങി കൂടുമ്പോഴും മനസ്സിൽ ഇന്നും നാട് നിറഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണ്. ഏട്ടനും ഞാനും തമ്മിൽ പത്തു വയസ്സിൻ്റെ വ്യത്യാസമുണ്ട്. എനിക്കെന്നും ഏട്ടൻ അച്ഛൻ്റെ

"പെട്ടെന്ന് എന്താണ് എൻ്റെ അമ്മയ്ക്ക് പറ്റിയത്..? കേട്ടത് സത്യമാകരുതേ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടാണ് ഞാൻ ആശുപത്രിയിലേയ്ക്ക് ഓടിയത്.. ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലേയ്ക്കു എത്തുമ്പോൾ എന്നും ചിരിയോടെ അമ്മ ഉമ്മറത്തുണ്ടാകും. എല്ലാ ദുഃഖങ്ങളും എനിക്ക് വേണ്ടി മറന്നു ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർത്തി നിൽക്കുന്ന അമ്മ. അമ്മ എനിക്കെന്നും അത്ഭുതമായിരുന്നൂ.. ബിരുദം അവസാന വർഷമാണ്. ഇനി രണ്ടു പരീക്ഷകൾ മാത്രമേ ബാക്കിയുള്ളൂ. അതും കൂടെ കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ കുറച്ചെങ്കിലും പിടിച്ചു നിൽക്കുവാനുള്ള ശക്തി എനിക്ക് കിട്ടും. ഇന്നലെ രാത്രിയിലും അമ്മയുടെ കരച്ചിൽ ഞാൻ അച്ഛൻ്റെ മുറിയിൽ നിന്ന് കേട്ടിരുന്നൂ... "നമ്മുടെ മകളെ ഓർത്തിട്ടെങ്കിലും നിങ്ങൾ ഇനി കണ്ട പെണ്ണുങ്ങളെ തേടി പോകരുത്. അവൾ വലുതാവുകയാണ്. അവൾക്കെല്ലാം മനസ്സിലാകുന്ന പ്രായമാണ്.." അമ്മയുടെ അപേക്ഷകൾ പക്ഷേ ഒരിക്കലും അച്ഛൻ്റെ മുന്നിൽ വില പോകില്ല. എനിക്ക് എല്ലാം മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നൂ. ഒരു പക്ഷേ അമ്മയുടെ സ്ഥാനത്തു ഞാൻ ആയിരുന്നെങ്കിൽ അച്ഛനെ തല്ലിയിട്ടു ആ ബന്ധം ഉപേക്ഷിച്ചു എന്നേ സ്ഥലം വിട്ടേനെ.. ഒരിക്കൽ മാത്രം അമ്മയോട് ഞാൻ ചോദിച്ചൂ.. "നമുക്ക് എവ

"മോനെ നീ ഇവിടെ തന്നെ നിന്നാൽ മതി. വേറെ നാട്ടിൽ പോകുന്നതെന്തിനാണ്.? നമുക്ക് വേണ്ടതെല്ലാം ദൈവം തരുന്നുണ്ടല്ലോ..."? അല്ലെങ്കിലും നാട് വിട്ടു മണലാരണ്യത്തിൽ പോയി കഷ്ടപെടുവാൻ മനസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഭാര്യയുടെ സഹോദരൻ അവിടെ ഉണ്ട്. അവനാണ് ജോലി ശരിയാക്കിയത് . അവളുടെ കുറച്ചു ആഭരണങ്ങൾ വീട് പണിക്കായി പണയം വച്ചിട്ടുണ്ട്. കുറച്ചു പണമുള്ള വീട്ടിലെ പെണ്ണിനെ പ്രണയിച്ചു വിവാഹം കഴിക്കുമ്പോൾ എല്ലാവരും പറഞ്ഞു.. "മോനെ, കൊക്കിൽ ഒതുങ്ങുന്നതേ കൊത്താവൂ. നമുക്ക് ആ പെൺകുട്ടി വേണ്ട. നിൻ്റെ  മുറപ്പെണ്ണ് നിനക്കായി കാത്തിരിപ്പുണ്ട്. അത് നീ മറക്കരുത്. അമ്മാവന് അത് വിഷമം ആകും.." പ്രണയം തലയ്ക്കു പിടിച്ചപ്പോൾ അവൾ മാത്രമേ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. വിവാഹം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മാത്രമാണ് പ്രണയം പോലെ സുന്ദരമല്ല ജീവിതം എന്ന് മനസ്സിലായത്. മക്കൾ രണ്ടായി, അവർക്കു വേണ്ട സുഖസൗകര്യങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കണം. പെങ്ങളുടെ പങ്കു കൊടുക്കണം. എല്ലാത്തിനും കൂടെ ആകെ ഉള്ളത് ഞാൻ മാത്രo. അങ്ങനെ മണലാരണ്യത്തിലേയ്ക്ക് പുറപ്പെട്ടൂ.... .................................... നാട്ടിൽ നിന്നും മുറ തെറ്റാതെ പെങ്ങളുടെ കത്ത് വരും. അവൾക്കു പറയു

ഞാൻ മിട്ടൂ, ഇതെൻ്റെ കഥയാണ്... ആർക്കും വേണ്ടാത്ത എന്നെ പോലെയുള്ള ഒത്തിരി ജന്മങ്ങൾ ഈ ഭൂമിയിൽ ഉണ്ട്. എൻ്റെ രോദനം ആര് കേൾക്കുവാൻ...? "മൂന്ന് ദിവസമായി എനിക്ക് സുഖമില്ലാതെ ആയിട്ട്. ആറു വർഷമായി ശമ്പളം ഒന്നും ഇല്ലാതെ ഞാൻ ഈ വഴിയിലുള്ള വീടുകൾക്കെല്ലാം കാവലാണ്. എന്നിട്ടും എനിക്ക് ഈ അവസ്ഥ വന്നപ്പോൾ ആരും എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നു പോലുമില്ല.മൂന്ന് ദിവസ്സം ആയി പട്ടിണി കിടക്കുന്നൂ.." എല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞത് പോലെ ഓർമ്മയുണ്ട്... അമ്മ എവിടെ എന്ന് അറിയില്ല. കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ മുതൽ ഈ വഴിയിൽ ഉണ്ട്. പിന്നെ പതിയെ പതിയെ എപ്പോഴോ ഈ വഴിയുടെ ഭാഗമായി. ഈ വഴിയിലെ ഓരോ വീടുകളും ഞാൻ ഉറക്കം നിന്ന് കാത്തു സംരക്ഷിക്കുന്നൂ. ഒരു ഗൂർഖ ഉള്ളത് രാത്രിയിൽ ഒരു പ്രാവശ്യം വന്നു നോക്കിയിട്ടു വീട്ടിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങും. അത് ആരും നോക്കാറില്ല. അയാൾക്ക്‌ ശമ്പളം ഉണ്ട്. അയാളെ പോലെ എങ്കിലും ജനിച്ചാൽ മതിയായിരുന്നൂ. ആരും എനിക്ക് ഭക്ഷണം തരുന്നില്ല. എനിക്കും വിശക്കില്ലേ. മുതലാളിമാരുടെ മക്കൾ എന്നെ കല്ലെറിയുന്നൂ. എനിക്ക് നോവില്ലേ.. ഇന്നലെ സണ്ണി മുതലാളിയുടെ മകൻ എൻ്റെ നേരെ കത്തി വലിച്ചെറിഞ്ഞു. ഇത്രയും വെറുക്കപെടുവാൻ ഞാൻ തെറ്റ