OUR DREAM TRIPS

എന്നും എൻ്റെ മനസ്സിൽ കുട്ടിക്കാലത്തേ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ഓർമ്മകളോടൊപ്പം ഞാൻ ചേർത്തു വെച്ചിരുന്ന പേരാണ് പഴന്തോട്. പുഴപോലെ ഒഴുകുന്ന വലിയൊരു തോട്. എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടമായിരുന്നൂ ഇതിൻ്റെ കരയിൽ പോയി ഇരിക്കുന്നത്. എന്നാലും വീട്ടിൽ നിന്നും ഒരിക്കലും ഇതിൻ്റെ  അരികിൽ പോയിരിക്കുവാൻ അനുവാദം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നു മാത്രമല്ല പോയി എന്നറിഞ്ഞാൽ തല്ലും കിട്ടുമായിരുന്നൂ. എന്നിട്ടും അവധിദിവസങ്ങളിൽ അവിടെ പോയി ഇരിക്കുവാൻ മനസ്സ് കൊതിച്ചൂ. ഈ തോടിനെ ചുറ്റിപറ്റി ഒത്തിരി കഥകൾ ഉണ്ടായിരുന്നൂ. തോട്ടിൽ പോവാതെ ഇരിക്കുവാൻ അമ്മ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാണോ എന്നുള്ളത് ഇന്നും ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരു ചോദ്യം ആയി മനസ്സിൽ കിടക്കുന്നൂ. ഈ കഥകളിൽ എന്നെ തോട്ടിൽ ഇറങ്ങാതെ കരയിൽ ഇരിക്കുവാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത് "പുള്ളിവാഹ" എന്ന വലിയൊരു മീനിൻ്റെ  കഥയായിരുന്നൂ. ഒരാളുടെ വലിപ്പമുള്ള വലിയൊരു മീൻ ഈ തോട്ടിൽ ഉണ്ടത്രേ. തോട്ടിൽ  ഇറങ്ങിയാൽ മീൻ പിടിച്ചു തോടിൻ്റെ  അടിയിലേക്കു കൊണ്ടു പോവും അങ്ങനെ ശ്വാസം കിട്ടാതെ മരിക്കും. പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുള്ള അറിവ് വെച്ച് ഈ മീൻ തേവരുടെ ആണത്രേ. തേവർ പണ്ടത്തെ ദൈവം ആണ് കേട്ടോ . എല്ലാവർക്കും അതിനെ കാണുവാൻ സാധിക്കില്ല

ഞാനും കൂട്ടുകാരും മുണ്ടോൻ പാടശേഖരത്തിൽ - 2003  2003  2003  ബാല്യത്തിലെ എൻ്റെ ഓർമ്മകളിൽ എന്നും കതിരിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുണ്ടോൻ പാടം ഉണ്ട്. വരമ്പത്തെ തെങ്ങുകളിൽ തൂങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞാറ്റ കിളികളുടെ കൂടുകളും ഉണ്ട്. തെളിഞ്ഞ വെള്ളം ഒഴുകിയിരുന്ന മുണ്ടോൻ പാടത്തെ തോടുകളും ഉണ്ട്. ഇടിക്കിടയ്ക്ക് നിറയെ ആമ്പലുകൾ വിരിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന തോടുകൾ. അവധി ദിവസങ്ങളിൽ ഈ മുണ്ടോൻ പാടത്തെ വരമ്പുകളിലൂടെ നടക്കുന്നത് എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടമായിരുന്നൂ. കൂട്ടുകാരുമൊത്തു മുണ്ടോൻ പാടത്തിൻ്റെ  മാറിലൂടെ നടക്കുന്നത്, ആമ്പലുകൾ പറിക്കുന്നത് എല്ലാം ഇന്നലെ എന്ന പോലെ ഇന്നും ഞാൻ സൂക്ഷിക്കുന്നൂ. വരമ്പിൽ നിറയെ കാക്കപ്പൂക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നൂ. പശുവിനുവേണ്ടി പുല്ലു ചെത്താനെത്തുന്ന പെണ്ണുങ്ങൾ ഉണ്ടാവും പാടത്തു ചിലപ്പോൾ. അവർ പുല്ലു ചെത്തുന്ന രീതിക്കുവരെ ഒരു താളം ഉണ്ടായിരുന്നൂ, ഒരു ഗ്രാമത്തിൻ്റെ  നന്മയുടെ താളം.  ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ പഠന തിരക്കുകൾക്കിടയിൽ എൻ്റെ മുണ്ടോൻ യാത്രകൾ ഞാൻ നിറുത്തി.  ഇന്നിപ്പോൾ പതിനഞ്ചു വർഷത്തിനു ശേഷം ഞാൻ വീണ്ടും മുണ്ടോൻ പാടം കാണുവാൻ പോയി, കൂട്ടിനു എൻ്റെ മോനുണ്ട് അവനു കൂട്ടായി അവൻ്റ

ഞാൻ ഒരിക്കലും ഒരു കഥാകാരി അല്ല. എഴുതുവാൻ എനിക്ക് സാഹിത്യം വശവുമില്ല. പിന്നെ എപ്പോഴോ ഞാനും എഴുതി തുടങ്ങി. ശരിക്കു പറയുവാണെങ്കിൽ പതിമൂന്നാം വയസ്സിൽ ആണു ഞാൻ ആദ്യമായി എഴുതിയത്. എൻ്റെ ഭാഷയിൽ ഞാൻ അതിനെ കവിത എന്നു വിളിച്ചൂ. കൂട്ടുകാരുടെ ഭാഷയിൽ അതിൻ്റെ പേര് ഭ്രാന്ത് എന്നായിരുന്നൂ. ഡിഗ്രികൾ എടുത്തു കൂട്ടുന്നതിനിടയിൽ എൻ്റെ തൂലിക എനിക്കു എവിടേയോ നഷ്ടമായി... ഇല്ലെങ്കിൽ ഭാവി തട്ടിക്കൂട്ടുന്നതിനിടയിൽ അത് ഞാൻ തന്നെ ചവറ്റുകുട്ടയിൽ ഇട്ടു എന്നു പറയുന്നതാവും ശരി. ഇന്നിപ്പോൾ ഞാൻ വീണ്ടും തൂലിക എടുക്കുന്നൂ, ഇനി ഇപ്പോൾ ഭ്രാന്ത് എന്നു പറയുവാൻ ആ സൗഹൃദങ്ങൾ ഒന്നും ബാക്കിയില്ല. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ വായിച്ചു നോക്കി വിമർശിക്കുവാൻ അവർക്കൊട്ടു നേരവും ഇല്ല... എടുക്കാവുന്ന ഡിഗ്രികൾ എടുത്തു കൂട്ടി, അതുകൊണ്ടു തന്നെ വീണ്ടും തൂലിക എനിക്കു ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വരില്ല.... ഇത് എൻ്റെ പ്രയാണം ആണ്.. എന്നിലേക്ക്‌ തന്നെയുള്ള എൻ്റെ തിരിഞ്ഞു നോട്ടം.. .....................സുജ അനൂപ്

ഈ ലോകത്തിൻെറ ഏതു കോണിൽ പോയാലും നാം കൂടെ കൊണ്ടുപോകുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കുറേ ഓർമ്മകൾ ഉണ്ടാവും. ജനിച്ചു വളർന്ന നാട് മറക്കുവാൻ ആർക്കും സാധിക്കില്ല. അവിടെ നാം അവശേഷിപ്പിച്ച കുറെ ഓർമ്മകൾ ഉണ്ടാവും. അവിടെ കുറെ നന്മമരങ്ങൾ ഉണ്ടാവും, എന്നും കരുതൽ നൽകിയവർ. ഒരിക്കലും ഇനി കാണരുത് എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന കുറേ പേരും കാണും. ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത കുറെ നിമിഷങ്ങൾ ഉണ്ടാവും. കുട്ടിക്കാലത്തെ നല്ല ഓർമ്മകളും ഉണ്ടാവും, ഈ നഗരത്തിലെ തിരക്കിൽ നിന്നും ഇടയ്ക്കൊക്കെ ഞാനും ഓടി പോവാറുണ്ട് എൻ്റെ ഗ്രാമത്തിലേയ്ക്. ഓടി തളരുമ്പോൾ ഓർമ്മകളുടെ താഴ്വരയിലേയ്ക്ക്‌ ഒരു ഒളിച്ചോടൽ. ഒരിക്കൽ എത്ര സുന്ദരമായിരുന്നൂ എൻ്റെ ഗ്രാമം. നെൽവയലുകളും, തോടുകളും, ഇടവഴികളും, കുളങ്ങളും, കാട്ടുപൂക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നൂ അവിടെ. ഇന്നിപ്പോൾ എല്ലാം പോയിമറഞ്ഞൂ. ഗ്രാമത്തിൻ്റെ  ഭംഗി എവിടെയോ മറഞ്ഞു. മാറ്റം ഉണ്ട്. പണ്ടത്തെ ഓടിട്ട വീടുകൾക്ക് പകരം ഒത്തിരി വാർക്ക കെട്ടിടങ്ങൾ വന്നു, മിക്കവാറും എല്ലാം ഇരുനില കെട്ടിടങ്ങൾ. സൗകര്യങ്ങൾ ഒത്തിരി കൂടി, എപ്പോഴോ സൗഹ്രദകൂട്ടായ്മകൾ കുറഞ്ഞു. എന്നിട്ടും കാലത്തിനൊപ്പം മുന്നോട്ടു പോവാനാവാതെ കേഴുന്ന കുറേ ജന്മങ്ങൾ പിന്നെ

A small part of my dream trips, A short trip to Madhurai.  I like to explore temple architecture, especially from South India. Madurai (Thoonganagaram) is an ancient city located on the bank of Vaigai River in South India. The Historic Meenakshi Amman temple is located in this temple city. Meenakshi Amman is a form of Parvathi. We started our trip at 7am from Bangalore and reached Madurai by 1pm. It was a nonstop 6 hours journey until we reached the famous Amma Mess. We enjoyed Chettinadu Style non-vegetarian dishes there. The quality of the food was good but the quantity was not justifying the price. Post Lunch we took rest as it was a hot day and the heat was unbearable for a person from Bangalore who is exploring Tamilnadu in Summer. We thought of exploring the temple in the evening. We were aware that it's very difficult to park a vehicle near to the temple. So first we searched for a place to park our vehicle and found a place around a kilometre away from the temple

അമ്മ എന്നും മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന രൂപമാണ്. കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കിടയിലും കുറ്റപ്പെടുത്തലുകൾക്കിടയിലും ധീരമായി മുന്നേറുന്നവൾ. ഒരാൾക്ക് ജീവിതം മൊത്തം പൊരുതുവാൻ സാധിക്കുമോ? ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഞാൻ ചിന്തിക്കാറുണ്ട് അമ്മയുടെ സ്ഥാനത്തു ഞാൻ ആയിരുന്നെകിൽ എന്നേ ഞാൻ  ഈ പോരാട്ടം പകുതി വഴിയിൽ അവസാനിപ്പിച്ചു ഓടിഒളിച്ചേനെ. തന്നെ ആരും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല എന്നു അറിയുമ്പോഴും പതറാതെ മുന്നേറുവാൻ സാധിക്കുമോ? തന്നെ മനസ്സിലാക്കാത്തവർക്കുവേണ്ടി ഒരു ജീവിതം മുഴുവൻ  സമർപ്പിക്കുവാൻ സാധിക്കുമോ? എൻ്റെ എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കും ഉള്ള ഉത്തരം ഒന്നായിരുന്നൂ. അതല്ലേ അമ്മ. സഹനത്തിൻെറ മൂർത്തീഭാവം, എല്ലാം ക്ഷമിക്കുന്നവൾ. ഒരിക്കലും പരിഭവം പറയാത്തവൾ. അമ്മ എന്ന വാക്കിന് എൻ്റെ ഡിക്ഷനറിയിൽ സഹനം എന്ന ഒരു അർത്ഥമേ ഞാൻ നല്കിയിരുന്നുള്ളൂ അന്നും ഇന്നും. കാലചക്രം മുന്നോട്ടു പോവുന്നു. അതിൻ്റെ കറക്കത്തിനിടയിൽ ഞാനും ഒരമ്മയാണെന്ന സത്യം ഞാൻ തിരിരിച്ചറിയുന്നൂ.  എല്ലാ അമ്മമാരും ഒരുപോലെ ആണോ ഇടയ്ക്കൊക്കെ വ്യത്യസ്തയായ അമ്മമാരേ പറ്റി പത്രങ്ങളിലൂടെ വായിക്കാറുണ്ട്. പക്ഷെ എൻ്റെ മനസ്സിലെ അമ്മ എന്ന സങ്കൽപ്പത്തിന് ഒരു മാറ്റവും സംഭവിക്കില്ല. സഹനത്തി

"ഞാൻ എന്താണ് ഇങ്ങനെ?" എന്നോടു പലപ്പോഴും ഞാൻ തന്നെ ചോദിക്കാറുള്ള ചോദ്യം. ഈ ചോദ്യം പലപ്പോഴും നമ്മിൽ പലരും നമ്മോടു തന്നെ ചോദിച്ചിരിക്കും. എന്നെ സംബന്ധിച്ച് അതിനുള്ള ഉത്തരവും എപ്പോഴും ഒന്നു തന്നെ ആയിരുന്നൂ. "ഞാൻ ഞാനല്ലാതെ വേറെ ആരെ പോലെ ആവും?"  എന്നെ കുറിച്ച് ഞാൻ പറയാതെ നിങ്ങൾ എങ്ങനെ അറിയും. എൻ്റെ ചിന്തകൾ ഒരു പക്ഷെ തോന്നലുകൾ എല്ലാം കുറിക്കുവാൻ ഈ ബ്ലോഗ് മതി. എഴുതുന്ന ഓരോ വരികളിലും എന്നിലെ ഞാൻ ഉണ്ടാവും. ആദ്യം എൻ്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ പറയാം. പിന്നെ അനിഷ്ടങ്ങളും. എന്നും യാത്രകൾ എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു. ഓരോ യാത്രകളും സമ്മാനിച്ചിരുന്നത് ഒത്തിരി നല്ല ഓർമകളായിരുന്നൂ. ആ ഓർമകളെ ചേർത്തു വയ്ക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഊർജ്ജം പിന്നീടുള്ള തിരക്കു പിടിച്ച നഗര ജീവിതത്തിൻെറ മടുപ്പു മാറ്റുവാൻ ധാരാളമായിരുന്നു. അത് എന്നും ഓഫീസിലേക്കുള്ള ചെറുയാത്ര ആയാലും അല്ല ഇടയ്ക് എടുക്കുന്ന അവധിക്കാല യാത്രകൾ ആയാലും. എൻ്റെ ഓരോ ദിവസവും ഓരോ യാത്രകളാണ്. ഞാൻ എന്താ ഇങ്ങനെ എന്നുള്ള എൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം തേടിയുള്ള എൻ്റെ യാത്രകൾ. ഒരു കൊച്ചു ഗ്രാമത്തിലെ കൊച്ചു സ്വപ്നക്കൂടിൽ നിന്നും ഒരു വലിയ നഗരത്തിൻെറ ത