OUR DREAM TRIPS

"മീശ മാമനു സുഖമില്ല..സുമിത്രേ.."  "മാമൻ പോയിട്ടു കുറെ ആയില്ലേ അമ്മേ, എന്താ പറ്റിയത്. ഇനി എപ്പോഴാ വരുന്നത്.." "എൻ്റെ സുമിത്രേ.. മീശമാമൻ ഇനി വരും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അവനു കുറച്ചു സീരിയസ് ആണ്. നീ വേഗം പുറത്തേയ്ക്കു ഒന്നിറങ്ങി വാ.." ലക്ഷ്മി ഏടത്തിയുടെ വീടിനു മുന്നിൽ ഒരു ചെറിയ ആൾകൂട്ടം. ഏടത്തി വലിയ വായിൽ "ശിവ" എന്നും വിളിച്ചു കരയുന്നുണ്ട്.. ഞാൻ അവിടെ തളർന്നിരുന്നു പോയി.. ആരോ പറയുന്നത് കേട്ടൂ. "വണ്ടി മുതലാളി വിളിച്ചു പറഞ്ഞതാണത്രേ, രാവിലെ പെട്ടെന്ന് ഒരു നെഞ്ചു വേദന, കുടിച്ച ചായ പകുതിക്കു വച്ചു, വീണു പോയത്രെ, വണ്ടിയുടെ ക്‌ളീനർ ആണ് ആശുപത്രിയിൽ ആക്കിയത്. ആൾ പോയി എന്നും കേൾക്കുന്നുണ്ട്." പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും നോക്കിയില്ല. നേരെ അമ്പല നടയിലേക്കു പോയി. ഉള്ളുരുകി പ്രാർത്ഥിചൂ.. "അച്ഛനെ നീ എടുത്തൂ, അന്നെനിക്ക് അറിവില്ല, അത് ഞാൻ ക്ഷമിചൂ, മറന്നൂ. ഇനി മാമനെ കൂടെ നീ എടുത്താൽ ഞാൻ ഈ നടയിൽ വന്നു തല തല്ലി ചാകും. എനിക്ക് എൻ്റെ മാമനെ വേണം.." "മീശ മാമന് ഒന്നും വരരുത്.. ഞാൻ ഉള്ളുരുകി പ്രാർത്ഥിചൂ. വേണ്ട വഴിപാടുകൾ നടത്തി.." .....

അബദ്ധങ്ങളുടെ ഒരു കൂമ്പാരം തന്നെ ഓരോരുത്തരുടെയും ജീവിതത്തിൽ കാണും. അതിൽ ചില അബദ്ധങ്ങൾ ജീവിത കാലം മുഴുവൻ മനസ്സിൽ അങ്ങനെ തങ്ങി നിൽക്കും. അപ്പോൾ അങ്ങനെ അമ്മയ്ക്ക് സംഭവിച്ച ഒരു അബദ്ധമാണ് താഴെ കുറിക്കുന്നത്. അന്ന് ഞാൻ പത്താം ക്ലാസ് പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നൂ. ഒരു ഈസ്റ്റർ കാലഘട്ടം.... പെരുന്നാളായിട്ടു തെങ്ങു കയറുവാൻ ആളെ കിട്ടിയിട്ടില്ല. അമ്മ രണ്ടു ദിവസ്സമായിട്ടു അതിൻ്റെ പുറകേയാണ്. ആരും വരുന്നില്ല. അപ്പവും പാലും ഉണ്ടാക്കണം. വെള്ളേപ്പം, സ്റ്റൂ.. എന്തിനും ഏതിനും തേങ്ങാപ്പാൽ വേണം..... അങ്ങനെ അമ്മ ആരെയും കിട്ടാതെ നക്ഷത്രം എണ്ണിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നൂ. ................................................... അന്ന് അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ പോയി വൈകീട്ട് തിരിച്ചു വന്ന ഞാൻ കാണുന്നത് വീടിൻ്റെ മുന്നിലുള്ള ആൾകൂട്ടം ആണ്. "എന്നാലും എൻ്റെ ചേച്ചി, ഇങ്ങനെ ചെയ്യാമോ...? അയാൾ ചത്തു പോയിരുന്നെങ്കിലോ..?" "ഈശ്വരാ, അമ്മ എന്താണാവോ ഒപ്പിച്ചത്.. ഞാൻ പേടിച്ചു പോയി..." ആളുകൾ ഓരോന്നൂ പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു തുടങ്ങി. ഞാൻ പതിയെ തലയ്ക്കു കൈയ്യും കൊടുത്തിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ അടുത്തെത്തി കാര്യം തിരക്കി. അമ്മ സംഭവ

അബദ്ധങ്ങൾ ജിവിതത്തിൻ്റെ ഒരു ഭാഗമാണ്. ചിലപ്പോഴൊക്കെ രാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ വിചാരിക്കും ഈ ദിവസ്സം വളരെ നല്ലതാണ്. അന്നായിരിക്കും പക്ഷേ ഏറ്റവും കൂടുതൽ മണ്ടത്തരങ്ങൾ സംഭവിക്കുക. അപ്പോൾ ഈ കഥ അങ്ങനെ എനിക്ക് സംഭവിച്ച ഒരു മണ്ടത്തരത്തെ കുറിച്ചാണ്. ഒരു മുട്ട കഥ അന്ന് രാവിലെ തന്നെ അനുപേട്ടൻ കടയിൽ പോയി 30 മുട്ടയും വാങ്ങി വന്നൂ. സാധാരണ 6 എണ്ണം ആണ് വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വരാറുള്ളത്. പണ്ടേ തന്നെ മുട്ടയും ഞാനും തമ്മിൽ നല്ല ആത്മബന്ധമാണ്. ഒന്ന് കഴിക്കുവാൻ ഇഷ്ടം, രണ്ടു അതെങ്ങനെ പിടിച്ചാലും അബദ്ധത്തിൽ എൻ്റെ കൈയ്യിൽ നിന്ന് താഴെ വീണു പൊട്ടും. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അനുപേട്ടൻ പറഞ്ഞു " ദാ, നോക്കൂ എനിക്ക് അമ്പതു പൈസ വച്ച് ഓരോ മുട്ടയിലും ലാഭം ഉണ്ട്. നീയായിട്ടു പൊട്ടിച്ചു അത് ഇല്ലാതാക്കരുത്." വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ നല്ലൊരു ഭാര്യ എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ മുട്ടകൾ ഓരോന്നായി ഫ്രിഡ്ജിൽ വച്ച് തുടങ്ങി. ആകെ 18 മുട്ടയാണ് എഗ്ഗ് ട്രെയിൽ കയറുന്നത്. ബാക്കി വന്നതിൽ എട്ടെണ്ണം ഞാൻ കഷ്ടപ്പെട്ടു ഒരു ടിന്നിൽ അടച്ചു ഫ്രിഡ്ജിൽ വയ്ക്കുവാൻ മുന്നോട്ടു നീങ്ങിയതും കൈയ്യിൽ നിന്നും ടിന്നു താഴെ വീണു മുട്ടകളെല്ലാം പൊട്ടി. "ടമാർ, പഠാർ.. അടുക്ക

"മോളെ, നാളെ നിന്നെ കാണുവാൻ ഒരു കൂട്ടർ വരുന്നുണ്ട്..." അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ തമാശ പറഞ്ഞതായി മാത്രമേ തോന്നിയുള്ളൂ. മൂത്ത രണ്ടു ചേച്ചിമാർ നിൽക്കുമ്പോൾ ഇളയ എന്നെ കെട്ടിച്ചു വിടുവാൻ അമ്മ ശ്രമിക്കുമോ. പിന്നെ... എന്നെ അങ്ങനെ ചുളുവിൽ ആരും വടിയാക്കേണ്ട.... സധൈര്യം ഞാൻ പറഞ്ഞു.. "അതിനെന്താ അമ്മെ, അവർ വന്നോട്ടെ, അമ്മയ്ക്ക് ഇഷ്ടമായാൽ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചേക്കൂ. എന്നോട് അനുവാദം പോലും ചോദിക്കേണ്ട.." അമ്മയെ പറ്റിച്ചു എന്ന മനസമാധാനത്തോടെ ഞാൻ കിടന്നുറങ്ങി. .......................................... പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു കുളിച്ചൊരുങ്ങി. വേഗം പ്രാതൽ കഴിച്ചു. ഓടി പോയി ഉള്ളതിൽ നല്ല സാരിയും ഉടുത്തൂ, ഒരുങ്ങി അടുക്കളയിലേയ്ക്ക് വന്നൂ.. പക്ഷേ.. അമ്മയെ ഒന്ന് ഞെട്ടിക്കണം എന്ന് കരുതിയ ഞാനാണ് ഞെട്ടിയത്. അമ്മ കാര്യമായി വിഭവങ്ങൾ ഒരുക്കുന്നൂ. കൃത്യം പത്തുമണിക്ക് ഒരു വണ്ടി നിറയെ ആളുകൾ വന്നൂ. എന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിനോ ചിന്തിക്കുന്നതിനോ  മുൻപേ ഞാൻ ചെറുക്കൻ്റെ മുൻപിലെയ്ക്ക് ആനയിക്കപ്പെട്ടൂ... ആരും എൻ്റെ അനുവാദം ചോദിച്ചില്ല...  അമ്മ അവർക്കു വാക്ക് കൊടുത്തൂ  

"മാഡം, വരുന്നുണ്ടല്ലോ. ഇന്നും നേരത്തെ തന്നെ എത്തിയല്ലോ.." "വീട്ടിൽ വേറെ പണിയൊന്നും കാണില്ല. ഇവിടെ പിന്നെ ഒരുപാടു പണി ഉണ്ടല്ലോ..." ദ്വയാർത്ഥം വച്ചുള്ള വാക്കുകൾ കേട്ട് ഓഫീസിലുള്ളവർ ചിരിക്കുമ്പോൾ ഒന്നും കേൾക്കാത്തത് പോലെ ഞാൻ പതിയെ നടന്നു എൻ്റെ ഇരിപ്പിടത്തിൽ പോയിരുന്നൂ.. "ഇതെല്ലാം എനിക്ക് ശീലമാണ്. സ്വന്തം കാര്യം അന്വേഷിക്കുന്നതിൽ കൂടുതൽ മറ്റുള്ളവരുടെ ജീവിത്തിൻ്റെ ഉള്ളറകളിലേയ്ക്ക് എത്തി നോക്കുവാനാണ് എല്ലാവർക്കും താല്പര്യം.." "എൻ്റെ ദേവി, എല്ലാം സഹിക്കുവാനും പൊറുക്കുവാനും എനിക്ക് സാധിക്കണേ.." ഈ ഒരു പ്രാർത്ഥന മാത്രമേ എനിക്ക് എന്നും ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.. പഴയപോലെ തന്നെ എന്നെ അടുത്തറിയാവുന്നവർ എന്നെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കി... .................................... ഞാൻ ഉമ. അച്ഛനും അമ്മയും ചേച്ചിയും  ഉണ്ടെനിക്ക്. ചേച്ചിയുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ സമയത്താണ് അച്ഛൻ തളർന്നു വീഴുന്നത്. ആ വിവാഹം നടത്തുവാൻ അച്ഛൻ അതുവരെ സ്വരുക്കൂട്ടിയതെല്ലാം എടുത്തിരുന്നൂ. വീടും പണയത്തിൽ ആയിരുന്നൂ. അച്ഛന് സമ്പാദ്യമായി പിന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നത് ഞാൻ മാത്രം ആയിരുന്നൂ. പഠിക്കുവാൻ മിടുക്കി

"എന്താ ഏട്ടൻ പറഞ്ഞത്, കേൾക്കുന്നത് സത്യമാവല്ലേ എന്നാണ് ഞാൻ ആദ്യം ആഗ്രഹിച്ചത്.." രാത്രിയിൽ "വയ്യ" എന്ന് അച്ഛൻ പറഞ്ഞിരുന്നൂ. രാവിലെ ആശുപത്രിയിലേയ്ക്ക് പോകുമ്പോഴേയ്ക്കും ബോധം പോയിരുന്നൂ. ഐസിയൂവിനു മുൻപിൽ ഇരിപ്പു തുടങ്ങിയിട്ട് നേരം ഒത്തിരിയായി. ഇപ്പോഴാണ്‌ ചേട്ടനെ അകത്തേയ്ക്കു ഒന്ന് ഡോക്ടർ വിളിച്ചത്. "ശരീരം തളർന്നു പോയിരിക്കുന്നൂ. ഇനി ശരിയാകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല." പെട്ടെന്നു മനസ്സിൽ ദേഷ്യം തോന്നി. രണ്ടു ആൺമക്കൾ ഉള്ള വീടാണ്. മൂത്തയാൾ ഭാര്യയുമൊത്തു വിദേശത്തു സുഖിക്കുന്നൂ. ഈ വയസ്സൻ കാർന്നോരെ നോക്കി ഞാനാണ് ഇവിടെ കിടന്നു കഷ്ടപ്പെടുന്നത്. ഇനി ഇപ്പോൾ ജോലി മതിയാക്കി അച്ഛനെ നോക്കേണ്ടതായിട്ടു വരും. എൻ്റെ കഷ്ടകാലം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി.. ...................... ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛനെ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് വന്നൂ. ഏട്ടൻ രണ്ടാഴ്ചത്തേയ്ക് ലീവ് എടുത്തിരുന്നൂ. ഞാനും മൂന്ന് ദിവസ്സം ലീവ് എഴുതി കൊടുത്തൂ. ഏട്ടൻ രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു അച്ഛനെ കുളിപ്പിച്ചൂ. ഭക്ഷണം കൊടുത്തൂ. ഏട്ടനെ സ്വതന്ത്രമായി അടുത്ത് കിട്ടിയപ്പോൾ ഞാൻ മടിച്ചു മടിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു.. "നാളെ മുതൽ എനിക്ക് ജോ

"മോനെ അവളെ ഇനി തല്ലരുത്. അവൾ നിൻ്റെ അനിയത്തിയാണ്, അതൊക്കെ ശരി തന്നെ, പക്ഷേ അവളെ നീ തല്ലുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമല്ല.." "അമ്മയാണ് അവൾക്കു വളം വച്ച് കൊടുക്കുന്നത്. പെണ്ണാണ് എങ്കിൽ പെണ്ണിനെ പോലെ നടക്കണം. എൻ്റെ കൂട്ടുകാരൊക്കെ കളിയാക്കി തുടങ്ങി, ഇവൾ ശിഖണ്ഡി ആണെന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട്.." "മോളെ, നീ അകത്തേയ്ക്കു പോകൂ. കുറച്ചു നേരം കഴിയുമ്പോൾ എല്ലാം ശരിയാകും.." "അച്ഛനില്ലാത്ത കുട്ടി, ഈ പല്ലവി കേട്ട് ഞാൻ മടുത്തൂ. ഇനി അവൾ ഈ വീടിനു പുറത്തിറങ്ങില്ല.." മകൻ ചവിട്ടിത്തുള്ളി ഇറങ്ങിപ്പോയി... .................................... എല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞ പോലെ എനിക്ക് തോന്നുന്നൂ. എത്ര സന്തോഷത്തോടെയാണ് ഞാൻ അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ഇവിടെ കഴിഞ്ഞത്. ആഗ്രഹിച്ച പോലെ ആദ്യത്തെ കണ്മണി ആൺകുട്ടി, പിന്നേ മാലാഖയെ പോലെ ഒരു മോളെയും എനിക്ക് കിട്ടി. ഹൃദയാഘാതം വന്നു അദ്ദേഹം പോകുമ്പോൾ മൂത്തയാൾ ഒന്നാം ക്ലാസ്സിൽ, രണ്ടാമത്തെയാൾ എൻ്റെ ഒക്കത്തും (ഒരു വയസ്സ്). എവിടെ നിന്നോ കിട്ടിയ ധൈര്യം എനിക്ക് തുണയായി, ഒപ്പം കൈ തൊഴിലായി ഉണ്ടായിരുന്ന തയ്യൽ ജോലിയും.. രണ്ടറ്റം കൂട്ടിമുട്ടിക്കുവാൻ കഷ്ടപെടുമ്പോഴും വളർ

"എൻ്റെ മാതു നിന്നെ എന്നാണ് ഞാൻ ഒന്ന് സന്തോഷത്തോടെ കാണുക. എൻ്റെ മോളെ നിൻ്റെ വിധി ഇതായല്ലോ. എന്നും നിനക്ക് കഷ്ടപ്പാട് മാത്രമേ ഉള്ളല്ലോ." അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു... "എൻ്റെ അമ്മ വിഷമിക്കുന്നത് എന്തിനാണ്. എനിക്ക് ഇവിടെ ഒന്നിനും ഒരു കുറവുമില്ല.." "അമ്മ വിശക്കുന്നൂ..." "സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. അവൻ കമ്പനിയിൽ നിന്നും വന്നതല്ലേ. മോൾ അവനു എന്തെങ്കിലും കഴിക്കുവാൻ കൊടുക്കൂ.." "അനികുട്ടാ, അമ്മ ഇപ്പോൾ വരാം കേട്ടോ, അമ്മമ്മ ഇറങ്ങുവാൻ നിൽക്കുവാണ്..." "മോള് അവനു ഭക്ഷ്ണം കൊടുക്കൂ. അമ്മ അടുത്ത മാസം വരാം.." .............................. എൻ്റെ മാതു എന്നും ഒരു പാവമായിരുന്നൂ. ആരോടും എതിർത്ത് ഒരു വാക്ക് പറയാത്ത, എല്ലാം മറ്റുള്ളവർക്ക് പകുത്തു കൊടുക്കുന്നവൾ.. പാവപെട്ട വീട്ടിലെ അവളെ തേടി ആ ആലോചന വന്നപ്പോൾ ആദ്യം എനിക്ക് വേണ്ട എന്ന് പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നൂ. പിന്നീട് ഒരമ്മ എന്നതിലുപരി ഞാൻ ചിന്തിച്ചത് ഒന്നിന് താഴെ ഒന്നായി നിൽക്കുന്ന മൂന്നു പെണ്മക്കളെ കുറിച്ചായിരുന്നൂ. ഒരാൾ എങ്കിലും വേഗം കെട്ടിപോയാൽ അത്രയും ഭാരം കുറയും. പാവം എൻ്റെ കുട്ടി.

"അമ്മയ്ക്കിപ്പോൾ എന്താ എന്നെ മനസ്സിലാകാത്തത് അച്ഛാ..." "മോൾ അങ്ങനെ പറയല്ലേ. അമ്മയ്ക്കിപ്പോൾ കുഞ്ഞുവാവയെ നോക്കണ്ടേ. അതുകൊണ്ടു മോൾക്ക് തോന്നുന്നതാണ്..." അവളെ എന്ത് പറഞ്ഞാണ് ആശ്വസിപ്പിക്കേണ്ടത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നൂ. അവളോടുള്ള വനജയുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ മാറ്റങ്ങൾ വന്നിട്ടുണ്ട്. മൂന്ന് വർഷം മുൻപേ ഏഴു വയസ്സുള്ള അവളുമായി വനജ കയറി വന്നപ്പോൾ ഞാനോർത്തൂ ആ കുട്ടി എത്ര ഭാഗ്യം ചെയ്തവളാണ്. അതുകൊണ്ടല്ലേ ഒരു ഗതിയും പരഗതിയും ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും വനജയെ പോലെ ഒരമ്മയെ കിട്ടിയത്. .............................. ഞാനും വനജയും മാത്രമാണ് വീട്ടിൽ ഉള്ളത്. ഞാൻ മിക്കവാറും ടൂറിൽ ആയിരിക്കും. വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട് വർഷം പത്ത് ആയെങ്കിലും മക്കളില്ല. ആ ഒരു വിഷമം മാത്രമേ എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. വനജയുടെ ചേച്ചിയാണ് അമ്മ മരിച്ചതോടെ അച്ഛൻ വേറെ വിവാഹം കഴിച്ചപ്പോൾ കഷ്ടപ്പെടുന്ന ഈ കുട്ടിയെ പറ്റി വനജയോടു പറഞ്ഞത്. കുഞ്ഞിനെ കണ്ട ഉടനെ തന്നെ അവൾക്കു ഇഷ്ടമായി, അങ്ങനെയാണ് ഒരു ലക്ഷം രൂപയ്ക്കു അവളെ ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടുന്നത്... അവൾ ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ ദേഹം മുഴുവൻ തല്ലിയ പാടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നൂ. അതുകണ്ടു വനജ അന്ന്

"നിൻ്റെ നാത്തൂൻ വിവാഹ മോചനത്തിനു ശ്രമിക്കുന്നു എന്ന് കേട്ടല്ലോ, ശരിയാണോ ഗീതേ..." "അതെ ചേച്ചി, പറഞ്ഞു കേട്ടത് ശരിയാണ്. അവൾക്കു അവൻ്റെ കൂടെ ജീവിക്കേണ്ടത്രെ അവനു പണമൊക്കെ ഉണ്ട്. വിദ്യാഭ്യാസവും ഉണ്ട്. പക്ഷേ.. മുഴുവൻ സംശയരോഗമാണ്..." "എൻ്റെ മോളെ, നീ അവൾ പറയുന്ന താളത്തിനു തുള്ളുവാൻ നിൽക്കേണ്ട കേട്ടോ, നാത്തൂനോക്കെ അകന്നു നിൽക്കുന്നതാണ് നല്ലതു. അടുത്ത് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ നിന്നെയും ഭർത്താവിനെയും തമ്മിൽ ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞു തെറ്റിക്കും. അവർക്കു കിട്ടാത്ത ഭാഗ്യം നമുക്ക് കിട്ടിയതിലുള്ള അസൂയ ഉണ്ടാകും.." "എന്നാലും എനിക്കെന്തു ചെയ്യുവാൻ ആകും ചേച്ചി. അവർ പറയുന്നത് ഞാൻ കേൾക്കേണ്ട എന്നാണോ...?" "നിന്നെക്കാളും ലോകപരിചയ൦ എനിക്ക് തന്നെയാണ്. നീ അവൾ വന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ പണ്ടത്തെ അടുപ്പം കാണിക്കാതിരുന്നാൽ തന്നെ അവൾ അവിടെ നിന്നും പോയിക്കൊള്ളും. ജോലിയും കൂലിയും ഇല്ല. നിനക്ക് അവൾ ഒരു ബാധ്യത ആകും. ഇനിയും ഇതുപോലെ ആർഭാടമായി കെട്ടിച്ചു വിടുവാൻ ഒക്കെ പറ്റുമോ.." "എനിക്ക് അറിയില്ല ചേച്ചി. നേരം വൈകി. ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ. വീട്ടിൽ എത്തിയിട്ട് വിളിക്കാം..." ബസിൽ ഇ

"മിനി, എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമാണ്. ഇനി എങ്കിലും എനിക്ക് ഒരു മറുപടി തന്നു കൂടെ.." "മനു  ഇന്നും നിൻ്റെ പുറകെ ഉണ്ടല്ലോ. എത്ര കാലം ആയി ആ പാവത്തിനെ നീ ഇങ്ങനെ വട്ടാക്കുന്നൂ..." "ഞാൻ വട്ടാക്കുന്നതല്ലല്ലോ ജിനി. അവനോടു ഞാൻ എത്ര വട്ടം പറഞ്ഞു. എനിക്ക് ഒരിക്കലും അവനെ ഇനി സ്നേഹിക്കുവാൻ കഴിയില്ല. പിന്നെയും അവൻ പുറകേ നടക്കുന്നൂ.." "അവനും നീയും തമ്മിൽ നല്ല ചേർച്ചയാണ്. പിന്നെ നിനക്കെന്തേ അവനെ ഇഷ്ടമാകാത്തത്..." "നിനക്കെന്താ ജിനി. അവനു പഠിപ്പുണ്ടോ. ഐടിഐ കഴിഞ്ഞ അവനും എഞ്ചിനീയറിംഗ് കഴിഞ്ഞ ഞാനും തമ്മിൽ എന്ത് പൊരുത്തം ആണുള്ളത്. എനിക്ക് വീട്ടിൽ ഒരു കുറവും ഇല്ല. എൻ്റെ അപ്പൻ വിചാരിച്ചാൽ പണവും വിദ്യാഭ്യാസവും ഉള്ള ഒരുവനെ തന്നെ എനിക്ക് കിട്ടും.." "എന്നാൽ പിന്നെ നീ അവനെ എന്തിനാണ് ഹൈസ്കൂൾ കാലഘട്ടത്തിൽ പ്രണയിച്ചത്. അപ്പോൾ നിനക്ക് അറിയാമായിരുന്നില്ല അല്ലെ നീ പഠിച്ചു എൻജിനീയർ ആകുമെന്നും അവൻ പഠനം ഉഴപ്പി പോകുമെന്നും.." "നിനക്ക് അത്ര ദെണ്ണമുണ്ടെങ്കിൽ നീ അവനെ കെട്ടിക്കോ. പിന്നെ ഞാൻ നിന്നോട് പറയുവാൻ മറന്നൂ, എൻ്റെ വിവാഹം ഏതാണ്ടൊക്കെ ഉറപ്പിക്കുവാൻ പോകു